روش تدریس زبان CLT

CLT (communicative language teaching)

CLT توانایی برقراری ارتباط به زبان مقصد است. روش تدریس زبان CLT که مخفف Communicative Language Teaching  می باشد یک رویکرد به آموزش زبان می باشد که بیشتر بر روی تعامل افراد و هدفمند بودن آموزش زبان تمرکز دارد. برای این کار اساتید باید اطلاعاتی در مورد ساختار، عملکرد و معنای زبان داشته باشند. باید بدانند که ساختارهای مختلف ممکن است یک عملکرد داشته باشند و یک ساختار میتواند عملکردهای متفاوت داشته باشد. همچنین بایستی از بین این ساختارها مناسب ترین را انتخاب کنند تا معنا را منتقل کند. در آموزش زبان به شیوه ارتباطی ، هدف تمرکز بر توانایی برقراری ارتباط (communicative competence) می‌باشد. مهم ترین ویژگی این روش آنست که همه فعالیت هایی که انجام میشود با هدف برقراری ارتباط است. آنها از طریق بازی؛ نقش پذیری؛ حل مسئله زبان را یاد می گیرند. این گونه فعالیت ها بنا به گفته Morrow دارای سه ویژگی مشترک هستندinformation gap, choice, feedback.
یکی دیگر از ویژگی ها؛ استفاده از منابع معتبر است.

هدف این متد گسترش توانایی تعامل و یا Communicative Competence می باشد. منظور از توانایی تعامل در این روش با تعاریف  متعددی همراه شده است. در روش CLT بر روی چند نکته تاکید می شود:

• یادگیری همزمان و مکالمه ای با استفاده از زبان مقصد
• ارائه مطالب و متن های اصلی زبان همانند روزنامه ها ، مجلات ، فیلم ها و …
• جلب توجه زبان آموزان نه تنها به خود زبان بلکه به روند یادگیری زبان
• اشتراک تجربه های شخصی زبان آموز در کلاس و روند یادگیری
• تلاش برای بردن فعالیت های داخل کلاس به خارج کلاس

GTM (Grammar Translation Method)

متد گرامر ترنزلیشن محدوده وسیعی از رویکردها را شامل میشود.

GTM رویکرد ابتدایی آنالیز و مطالعه قوانین گرامری زبان است، به شکلی که تقریبا با شکل سنتی گرامر لاتین مطابقت دارد و سپس تمرین ساختار های گرامری دستکاری شده به وسیله ی ترجمه، هم به زبان مقصد و هم به زبان مادری. این متد بر اساس نوشتار و متون است. یک رویکرد معمول اینست که قوانین یک بخش از گرامر را ارائه دهیم و استفاده اش را با قرار دادن آن بخش در متن، نشان دهیم و استفاده از آن بخش گرامری را با نوشتن جملات تمرین کنیم و آنرا به زبان مادری ترجمه کنیم. این متن اغلب با یک لیست لغت همراه است که شامل بخش های لغوی جدید میشود که در متن استفاده شده به همراه ترجمه آنها به زبان مادری. استفاده ی دقیق از بخش های زبانی در این رویکرد مرکزیت دارد. در این روش تمرکز اصلی روی grammatical rules، حفظ واژگان، صرف فعل، ترجمه متن و انجام تمرینات نوشتاری است.

ویژگیهای بارز این روش گرامر– ترجمه عبارتند از:

• تدریس به زبان مادری انجام می‌شود زبان مقصد به شکل active آن بسیار کم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• واژگان بیشتر به شکل کلمات خارج از context تدریس و ارائه می‌گردد.
• ساختارهای گرامری به صورت مشروح و همراه با توضیحات طولانی ارائه می‌گردد.
• روی form و صرف کلمه زیاد تمرکز می‌شود و هدف از اینکار اینست که زبان آموزان بتوانند قواعد مربوط به چگونگی قرار دادن کلمات در کنار هم را بیاموزند.
• در همان مراحل آغازین خواندن متنهای دشوار کلاسیک مورد توجه و تاکید قرار می‌گیرد.
• به خود محتوای متنها کمتر توجه می‌شود و بجای پرداختن به context متنها، نکات گرامری موجود در آنها مورد توجه بیشتر می‌باشد.
• تمریناتی که در این روش مورد استفاده قرار می‌گیرد تنها شامل ترجمه جملاتی از زبان مقصد به زبان مادری می‌باشد.
• به تلفظ توجه کمی می‌شود و یا اصلاً توجهی نمی‌شود.
• در روش GTM  واژگان و گرامر مورد تاکید زیاد می باشد و اولین مهارتهایی که زبان آموزان روی آن کار می کنند Reading و Writing می‌باشد و مهارتهای Speaking و Listening بسیار کم مورد توجه قرار می‌گیرند.
• در این روش نقش معلم یک نقش سنتی است و کلاس بیشتر معلم-محور می باشد و دانش آموزان هرآنچه معلم بگوید را انجام می دهند و طبیعتا چیزی فراتر از آنچه وی می‌گوید یاد نمی‌گیرند.